Passie en gedrevenheid

Wat ik heel erg mooi vond als jonge studente is dat dit concert een feministisch tintje had. Niet alleen de muziek was belangrijk, maar ook de vergelijking tussen de twee zussen (Lili en Nadia Boulanger) en hun levensverhaal. De violiste Merel Vercammen nam tussen de nummers echt tijd om wat te vertellen over hoe hun leven verliep en waarom deze zussen zo belangrijk waren in de muziekwereld. Dit deed ze mooi en rustig en vol humor.

Sowieso valt over de violiste en pianiste veel goeds te zeggen. Ik vond het zo mooi om te zien hoe ze allebei met enorm veel passie en gedrevenheid speelden. Ze bewogen allebei mee met de muziek die ze maakten. Nu moet een violist(e) dit überhaupt een beetje doen maar ik vond het leuk om te zien dat ze hier in opgingen.

De onderlinge afstemming was goed zichtbaar voor het publiek (of dit ook echt zo is, weten alleen de muzikanten zelf). Maar ik vond het leuk om te zien, dat bij de fermates er echt naar elkaar gekeken werd en zo afgestemd werd wanneer de volgende noot zou worden ingezet. Soms gaven ze zelfs ‘antwoord’ op elkaar. Als amateur-saxofonist heb ik hier groot respect voor want dit is vele malen moeilijker dan tegelijkertijd hetzelfde spelen op een ander instrument.

Voor de pauze werden meerdere stukken van Lili Boulanger gespeeld. Na de pauze bleek dat de twee musici zelf een stuk van Nadia Boulanger hadden bewerkt om ook muziek van haar te kunnen spelen. Het stuk moest aangepast worden omdat het eigenlijk voor cello was geschreven en niet voor een viool.

Het was mooi om een vergelijking tussen de zussen te maken, maar ook dat er stukken in het concert zaten van mensen die bij Nadia Boulanger in de leer geweest zijn. Zo was er op het einde een stuk met tango-invloeden van Piazzolla. Dit bood het nodige contrast met de andere stukken. Het was welkome variatie en het concert was ook echt goed opgebouwd.

Na afloop kregen de violiste en pianiste dermate applaus dat ze meerdere keren terug het podium op kwamen en er ontstond een staande ovatie. Wat was het mooi om dat weer een keer bij te wonen. Ik voelde me zeer vereerd om er bij te zijn en volgens mij was het voor de muzikanten ook heel fijn om weer fysiek de energie van de zaal te voelen.