'De schoonheid van de muziek'
Op 21 april 2023 hoorde ik voor het eerst de Amerikaanse pianist Jeremy Denk in de mooie concertzaal van De Vereeniging in Nijmegen. Het concert was heel bijzonder. Jeremy Denk is een professionele pianist, heel energiek, interessant, artistiek, met kracht en verdieping. Zo was mijn eerste indruk.
De zaal was bijna volledig gevuld. Denk begon het concert met Mozarts Sonate KV 310 in a. Tijdens het eerste deel probeerde ik zijn interpretatie te begrijpen want ik hoorde toch een heel andere interpretatie dan hoe ik zelf Mozart in mijn hoofd hoor en voorstel. De eerste en derde delen waren gepassioneerd, met enorme dynamiekverschillen en naar mijn gevoel een veel zachtere kleur van piano, wellicht door het linkerpedaal. Voor mij was dit een heel andere Mozart, te vol en weinig transparant. Het tweede deel was wel heel weldoordacht en eenvoudig, dat vond ik mooi.
Daarna kwam Ravel, impressionisme van hoog niveau! De gehele Gaspard de la Nuit, een van mijn favoriete stukken in het pianorepertoire. Alles was te horen in het spel van Jeremy Denk: de zee, het vuur, de slagen van de klok, de imitatie van wind, de mooie maar ook soms enge klanken en de sfeer van de nacht. Ik heb erg genoten van Ravel en mijn verlangen om dit stuk zelf te spelen werd hiermee nog groter.
Na de pauze werd het een heel interessant programma. En dit keer gaf Jeremy Denk bij elke compositie een toelichting om het publiek te informeren over wat hij ging spelen en wat deze stukken voor hem betekenden. Ik vond het heel fijn dat hij ons op deze manier meer informatie gaf over dit deel van zijn programma, want hij speelde stukken die je niet zo snel op het concertpodium te horen krijgt. Hij begon met een volledige Partita in G BWV 829 en Toccata in fis BWV 910 van Bach. Prachtige muziek en heel goed uitgevoerd, met logische en duidelijke stemvoering, technisch uitstekend, met gemak en plezier. Ik kon wel merken en horen dat hij enorm geniet van het spelen van Bach. En ik was erg blij om deze composities op het grote podium te horen. Het zijn zulke mooie en muzikaal perfecte stukken.
Daarna volgden een aantal stukken van Amerikaanse componisten.Het eerste van de 'American Suite' die hij speelde, was van de componist Samuel Coleridge-Taylor: They Will Not Lend Me a Child. Hij speelde het heel gevoelig, ik kon zien dat hij de stukken heel goed voelt. Daarna een stuk van Thomas 'Blind Tom' Wiggings: The Battle of Manassas. Voor mij klonk dit als een soort verzameling van bekende melodieën (o.a. het volkslied van Amerika). Vervolgens speelde hij Heliotrope Bouqet van Scott Joplin en Louis Chauvin, een ontzettend leuk, mooi, danserig maar ook lieflijk stuk in ragtime-stijl. Ik vond het leuk om deze Amerikaanse stukken te horen en het was vooral een leuke afwisseling in het programma.
Tot slot wachtte ik met ongeduld op het laatste stuk, namelijk Winnsboro Cotton Mill Blues van Frederic Rzewski. Dat stuk had ik al een keer eerder in een live-concert gehoord, toevallig ook in De Vereeniging. Toen heeft het stuk een grote indruk op me gemaakt en ik was heel benieuwd hoe Jeremy Denk dit nu zou spelen. Ook in zijn uitvoering vond ik het enorm fascinerend. Een heel moeilijk, virtuoos, dramatisch stuk! Ik denk dat je zoiets pas kunt spelen als je zelf in staat bent om je volledig in dit stuk in te leven. Ik vond het een geweldige einde van een zeer gevarieerd programma.
Jeremy Denk speelde als toegift de bekende Impromptu in As Op. 142 nr. 2 van Schubert. Ik speelde het stuk zelf ook toen ik nog heel jong was. Ik denk dat ik hierover geen commentaar hoef te geven. Ik kon er alleen maar van genieten en bedacht dat wanneer een pianist van hoog niveau zo’n stuk speelt, hij niets meer hoeft te bewijzen, want de schoonheid van muziek is alles waar op dat moment om gaat.