Ander level

Carousel Chamber Music Ensemble

In het programma van het 75e seizoen van Kamermuziek Nijmegen vond ik het optreden van Carousel Ensemble. Een beter ensemble kon ik me niet voorstellen; al mijn favoriete blaasinstrumenten bij elkaar! De klarinet, die ikzelf (als amateur) ook bespeel, en de hoorn. De hoorn! Het allermooiste geluid van alle blaasinstrumenten komt wat mij betreft van de hoorn. En dan ook nog een fagot daarbij. Mijn voormalig buurman in Hilversum was fagottist bij het Radio Filharmonisch Orkest. Via hem leerde ik de fagot kennen en zijn passie voor dat instrument is een van de mooiste dingen die ik ooit bij bij iemand heb gezien.

In het eerste deel van het programma hoorde een ademloze zaal hoornist Přemysl Vojta in het Hoornkwintet in Es van Mozart. Het fluwelige geluid van de hoorn dat je voor mijn gevoel bijna kunt aaien, lag in een bed van contrabas en cello, of werd juist afgewisseld door de hogere violen. Wat mij als amateurmuzikant in dit stuk vooral is bijgebleven, is de geweldige dynamiek waarmee de muzikanten het tot leven brachten. Dat is in ons amateurorkest vaak de moeilijkste opgaaf.

Daarna volgde het Klarinetkwintet in Bes van Carl Maria von Weber waarin (volgens het programmaboekje) ‘…Annelien van Wauwe, de drijvende kracht achter Carousel, schittert als solist’. En schitteren dééd zij, letterlijk en figuurlijk. Wat een techniek, wat een controle van het instrument, maar ook wat een feest en swingend enthousiasme laat zij op het podium zien! Zelfs haar jurk vol goudgele pailletten schitterde en danste mee op de muziek. Een waar genot om naar te luisteren én te kijken. Ook hier weer een indrukwekkende afwisseling in de dynamiek, van snelle en opzwepende klanken, en van langzame en zelfs treurige delen.

Na de pauze kwamen voor het Septet in Es van Ludwig van Beethoven alle instrumenten bij elkaar op het podium: klarinet, fagot, hoorn, contrabas, cello en twee violen. Blijkbaar hing het stuk Beethoven zelf de keel uit. Het was tijdens zijn leven een van zijn meest favoriete en meest gespeelde werken, en hoewel hij eerst trots was op zijn creatie, frustreerde hem dat later enorm. Maar de zaal in Nijmegen was het duidelijk helemaal nog niet zat. Na het geweldige slotakkoord volgde een staande ovatie die zorgde voor een vrolijke toegift (het Scherzo uit Schuberts octet) van deze jonge en zeer enthousiaste groep muzikanten.

Op weg naar huis luisterde ik op NPO Klassiek naar Passaggio Late Night en daar hoorde ik een interview van Lex Bohlmeijer met de jonge pianist Florian Verweij. Hij verwoordde precies wat ik deze woensdagavond heb gevoeld: 'Ik denk dat je, als je een stuk in de concertzaal speelt, met z’n allen naar een andere plek gaat. Je laat dingen los waar je de hele dag mee bezig bent. Met z’n allen ga je naar een plek toe en dan geniet je van muziek. En hoe je die plek wilt noemen, of dat iets hemels is, dat is denk ik niet heel relevant, maar je komt wel samen op een ander level…'  Een ontroerende uitspraak die weer aansluit bij de Engelse vertaling van een citaat van Ludwig van Beethoven, dat ook het motto van deze avond met Carousel Ensemble was: ‘Music is a higher revelation than all wisdom and philosophy.’

Alie Bakkenes